pink floyd'un en sevdiğim parçası. şarkı çemberin dışındakilere çaresizlikle seslenerek başlıyor, umut veren aşamanın hemen ardından "but it was only fantasy" dizesiyle duvarın yüksekliğine atıf yaparak çabaların boşa olduğunu telkin ediyor. tüm şarkı boyunca insanoğluna eleştiriler getirirken son iki dizede yine de "ümit en son terk olunan şeydir, ümitlerimiz kırık değildir" misali birlikte güçlü olunacağını, ayrılıkların bizi dibe çekeceğini vurguluyor. öğrenciyken çok dinlerdik, hala dinliyoruz. müziği ise şarkının ruhunu aynen yansıtan iniş çıkışlara sahip başlıca bir şaheser. içinde twitter, whatsapp vs. durumu yapılabilecek efsane bir dizeyi de barındırır.(bkz:open your heart, i'm coming home)https://www.youtube.com/watch?v=TFjmvfRvjTc