şiir

şiir; şuurdur.
şiir; idrakin tutulamayıp gönülden sese dönüşmesidir.
bir fikir sancısıdır.
hakk ı sesli sesli aramaktır.
susamamaktır.

şiir; sevdanın kağıda düşmüş halidir.istanbul'dur, Rosa'dır, leyla'dır, aysel'dir en çok da mihriban'dır.vatandır, devrimdir, ölümdür, ölümsüzlüktür.

Ruhun kanatlanarak tanrı katıyla madde katı arasında yoğunlaşması hadisesidir.

insanın yalnız başına içini dökmesi,duygu yoğunluğu,eline her kalem alanın yapamayacağı yani ilham işi olan,çok sevdiğim,çok okuduğum bir edebiyat türüdür.

80 donemine kadar ozgun bir bicimde kendi halinde ozgurce takilirken, 80 sonrasinda tahsilli insanlarin bile taraftarligi ve cahilligi neticesinde taklitten oteye gidememistir.

Bu durumda;

islamci camianin ortak ve cogunluk geleneginde yazianlar ozellikle ismet özel'in sonra cahit zarifoglu'nun çoplugudur.

Muhafazakar romantiklerin -ki buyuk cogunlugu bunlardir- misralari birbirine o kadar cok yakindir ki nurullah genc'in copy-paste yapilisi zanneder, bu sebeple ustada hakli olarak haksizlik ederiz!

Milliyetci camia yeteri kadar siirde basarili olamamakla birlikte -istisnalar kaideyi bozar da burda bozmasin- faruk nafiz camlibel, fazil husnu daglarca, orhan saik gokyay ayarinda degil necip fazil basitliginde, ziya gokalp tekduzeliginde urun ortaya cikar. Bu sebeple itiraf edeyim, milliyetci camia arasinda siir hic bir zaman digerlerindeki gibi sanatsal kaygi tasimadigi icin muntesiblerinkendini gelistirince diger gruplarin ideolojik yayinlarina evriliyor. Turk dili ve edebiyati, gokkubbe gibi yayinlar profesyonel oldugundan yonetim kadrosuna bakilarak bu camianindir denilemez! Bir daha dilaver cebeci gelir mi bilinmez!

Solcular icin bilinen gercektir. Muhafazakar camiadaki necip fazil hastaliginin musebbibi-yansimasi kendilerindeki zevksizce-atkafasica nazim hikmet hayranligidir. Estetikten ve ahenktem yoksun, duz cumle kaliplarinin devriklestirilmesiyle olusturulan dizeler onlar icin siirdir. Biraz daha isin ehilligine soyunanlar gotu ece temelkuran, Ataol behramoglu, ilhan berk ile kurtarmayla calisirlar durumu ama yetmez. Yemez de! Attila ilhan'i hak ettigi gibi seven ve begenen hayranlari her zaman bastacidir benim yorumlarima gore, o kadar!

sanat icin yazilan ve yapilan siir ve siircilikte level ileri oldugundan ve oynamasi zor bulundugundan sezai karakoc veya turgut uyar, ahmet haşim veya mehmed akif, yahya kemal veya ahmed muhip sadece sevilir ve okunur ama onlara yetisilememektedir. Bunu becerenler de taklidci gorulmektedir.

Arilastirma sonucu kisirlastirildigi iddia edilen dilden guzel siirler elbet cikmaktadir. Osmanlica'nin bol farsca ve arapca kelimelerini kullanarak yazmak artik cok da anlasilamayacagindan kisiye haksiz yere etiket vurulmasina yol acar.

Herkes yazidigi ve okumadigi icin tc'de siir bu mecraya kaymistir. Ne halk gelenegi hece, ne saray gelenegi aruz, ne de servet-i funun devrinden farkli olarak cumhuriyet sonrasi elitist gelenek haline getirilen serbest nazim tam anlamiyla gelisme gosterememekte ve yeni asker kazanamamaktadir.

Ahmet selcuk ilkanlarin, can yucellerin sair oldugu ve o begeninin hukum surdugu bir toplumdan da fazla birsey beklenmesi hayal olur.

Ben kendi yolumdayim! Her ne kadar "Bol bol necip fazıl okumalısın" gibi dumur durumlara veya "nurullah genc tadi var" tarzi hakaretlere rastlasam da..