ünlü alman müsteşriklerden, manyak bir zeka olan islam tarihçisidir. uzmanlık alanı eski ahit ve sami dilleri özelinde filolojidir. tevrat ve yahudilik konusundaki hakimiyeti dolayısıyle islam tarihine yaklaşımında nesnelliği tartışılmakta, perspektifini ve metodunu yansıtacak en özet düşünce olan "dinin iştigal alanı siyasettir"(u: kendi sözüdür) mottosundan hareketle islam tarihini okur ve böyle çıkarımlara varır. türk tarih kurumu baskısı olan "islamın ilk devrinde dini-muhalefet partileri" ve "arap devleti ve sükutu" eserlerindeki ana fikri, islam'ın araplık ve arapçılığı format edip geliştirmeye/korumaya yönelik bir kamuflaj olduğudur. özellikle yahudilikten etkilenildiğini iddia ettiği birçok mezheb ve ayet-hadis parçalarını buna örnek verir. peygambere yaklaşımı da, hz. ali'ye eğilimi de bu şekildedir. bu sebeple tarafsız kalamamış ve teorilerinin oluşturulmasında kendi öz-şartlanmasına hizmet edecek eser ve müellifleri seçmiştir. aynen ebu mihnef'in mezhepçi yorumlarını amacına hizmet ettiğini bile bile kullanması gibi.. olay ve fikir örgüsü bakımından emeviler üzerinden kendisine temel bulabilmesi, onun bu görüşünde sebat etmesine sebep olmuştur.şia hakkında bildiğiniz, hariciler hakkında duyma ihtimalinizin olduğu birçok yorumun ondan geldiği gerçeğiyle karşılaşınca şaşırmayınız.