ingilizce dili eğitimi, ingiliz edebiyatı v.b bölümlerden mezun olan herkes ingilizce'yi advanced seviyede bilir. ki bu seviyeye erişememiş kişinin mezun olması pek mümkün değil. dışarıdan basit görünüyor belki ama, bu bölümlerde ingilizce'nin ingilizlerin dahi pek çoğunun bihaber olduğu ıvırı zıvırına kadar her haltı öğretiliyor. hiç değilse uludağ üniversitesi'nde öyle idi.
bir sorun var evet. dil öğretilmez, dil, ingilizce orjinal deyimiyle (i: acquired)(u: edinilen) bir kavramdır. sanırım hiçbirimizin annesi babası biz üç yaşına gelene kadar bak oğlum bak kızım başa özne gelir, sonra nesneleri dizeriz sonra daaa fiili yapıştırırız şeklinde bize bir (i: dil) öğretmeye kalkmamıştır. evet dil edinilen bir kavram. maruz kalırsınız, maruz kaldıkça öğrenirsiniz. eğitim dersleri görmüş olanlar bilecektir, sağır insanların konuşma yetisinden mahrum kalması buna bir örnek. çünkü receptive skills adını verdiğimiz beceriler ki bunlar reading ve listening'dir, productive skills denilen writing ve speaking'in olmazsa olmaz koşullarıdır. okumak yazmayı, dinlemek konuşmayı (i: üretir).
ana dili türkçe olan gerek ailesinde gerek sosyal çevresinde herkesin her an türkçe konuştuğu bir insan, gereken maruz kalma alanını kendisi de oluşturamıyorsa ingilizce öğrenemez. (i: ingilizce dil bilgisi kuralları)nı öğrenebilir. ki okullarda yapılan da budur.
bu konu geniş. dil edinimi adında iki sene ders görmüş biri olarak, şunu kesin olarak söyleyebilirim ki; herkes dil öğrenmeye yatkın değildir. yatkın olanların doğal seleksiyon ile işinin ehli öğretmenlerin eline geldiğini kabul edelim, bu aşamadan sonra da işe milli eğitim politikalarımız giriyor.
ülkede her sınav; kabiliyet, istidad ölçme amaçlı değil istihdam alanı oluşturamayıp milletvekillerinin zammını ikiye katlamaya endeksli bir politikanın ürünü olduğu için, insanların ingilizce öğrenmesi kimsenin derdi değil. şurda altı aydır, dört yıllık üniversite hayatında tonlarca metod arasından en çok eleştirilen grammar translation method'u uygulamak zorunda kalan ben ve işe başladığında gerçekle karşı karşıya kalan tüm ingilizce öğretmenlerinin bu neticede bir kabahati olmamalı.
dil kavramını matematik, coğrafya gibi bir ders statüsünde tutmak ve bunu türkiye şartlarında, şehir merkezindeki bir okulda bile gerekli materyal, araç-gereç ve ortamla sağlayamamak size sorunun cevabı olarak görünmese de, aslında böyledir. efendim eğer bir dil olan ingilizce, bir (i: ders) ise, nasıl ki birinci sınıftan lise sona kadar ömrünün yarısında matematik gören milyonlarca insandan binde biri matematikçi olup orta derecede denklemleri falan çözebilecek kapasitede oluyorsa, (i: ingilizce dersi)nden de fazla bir performans beklemeyeceksiniz..
sınavları geçmenize yetecek gerekli formülleri, kelimeleri, yapıları, kuralları öğrenirsiniz. tekrar ettiğiniz sürece bunlar kalıcı olur. ama fethiye'de plajda su satan ilkokul terk çocuğun turistlerle "wazzup man" muhabbetine bir tıp öğrencisi bu sistemde maalesef erişemeyecektir.
bir sorun var evet. dil öğretilmez, dil, ingilizce orjinal deyimiyle (i: acquired)(u: edinilen) bir kavramdır. sanırım hiçbirimizin annesi babası biz üç yaşına gelene kadar bak oğlum bak kızım başa özne gelir, sonra nesneleri dizeriz sonra daaa fiili yapıştırırız şeklinde bize bir (i: dil) öğretmeye kalkmamıştır. evet dil edinilen bir kavram. maruz kalırsınız, maruz kaldıkça öğrenirsiniz. eğitim dersleri görmüş olanlar bilecektir, sağır insanların konuşma yetisinden mahrum kalması buna bir örnek. çünkü receptive skills adını verdiğimiz beceriler ki bunlar reading ve listening'dir, productive skills denilen writing ve speaking'in olmazsa olmaz koşullarıdır. okumak yazmayı, dinlemek konuşmayı (i: üretir).
ana dili türkçe olan gerek ailesinde gerek sosyal çevresinde herkesin her an türkçe konuştuğu bir insan, gereken maruz kalma alanını kendisi de oluşturamıyorsa ingilizce öğrenemez. (i: ingilizce dil bilgisi kuralları)nı öğrenebilir. ki okullarda yapılan da budur.
bu konu geniş. dil edinimi adında iki sene ders görmüş biri olarak, şunu kesin olarak söyleyebilirim ki; herkes dil öğrenmeye yatkın değildir. yatkın olanların doğal seleksiyon ile işinin ehli öğretmenlerin eline geldiğini kabul edelim, bu aşamadan sonra da işe milli eğitim politikalarımız giriyor.
ülkede her sınav; kabiliyet, istidad ölçme amaçlı değil istihdam alanı oluşturamayıp milletvekillerinin zammını ikiye katlamaya endeksli bir politikanın ürünü olduğu için, insanların ingilizce öğrenmesi kimsenin derdi değil. şurda altı aydır, dört yıllık üniversite hayatında tonlarca metod arasından en çok eleştirilen grammar translation method'u uygulamak zorunda kalan ben ve işe başladığında gerçekle karşı karşıya kalan tüm ingilizce öğretmenlerinin bu neticede bir kabahati olmamalı.
dil kavramını matematik, coğrafya gibi bir ders statüsünde tutmak ve bunu türkiye şartlarında, şehir merkezindeki bir okulda bile gerekli materyal, araç-gereç ve ortamla sağlayamamak size sorunun cevabı olarak görünmese de, aslında böyledir. efendim eğer bir dil olan ingilizce, bir (i: ders) ise, nasıl ki birinci sınıftan lise sona kadar ömrünün yarısında matematik gören milyonlarca insandan binde biri matematikçi olup orta derecede denklemleri falan çözebilecek kapasitede oluyorsa, (i: ingilizce dersi)nden de fazla bir performans beklemeyeceksiniz..
sınavları geçmenize yetecek gerekli formülleri, kelimeleri, yapıları, kuralları öğrenirsiniz. tekrar ettiğiniz sürece bunlar kalıcı olur. ama fethiye'de plajda su satan ilkokul terk çocuğun turistlerle "wazzup man" muhabbetine bir tıp öğrencisi bu sistemde maalesef erişemeyecektir.