17. yüzyıl âşıklarından ve halk edebiyatının en büyük şairlerindendir. genel kanı çukurovalı olduğu yönündeyse de pek çok şehir hatta türkmenistan tarafından bile sahiplenilmektedir. kara diyeni, emmi diyeni, elif'i, hürü'sü, eşe'si, fadime'si... şairin -en düzgün tabirle- ayran gönüllü olduğunu ortaya koymaktadır. En bilinen şiirlerinden olan "elif elif diye" semaisi bile müstehcen olduğu gerekçesi ile lise ders kitaplarına kısalatılarak alınır.(bkz:yaşa karac'oğlan yaşa)