çaput bağlamak

islamiyet öncesinden kalma bir dilek çeşidi. 2000'li yıllara kadar sünni köylerinde bile yaygındı. türbeye ya da ağaca bağlanırdı bu çaputlar. sonraları cemaatler, tarikatlar köylere, kasabalara kadar girince bu adetler yok oldu, öldü. öldü de ne oldu peki? daha beter oldu. insanın yakınından başlayarak fakirlere dağıtması gereken zekatlar da dahil her tür sadaka, fitre, yardım köylünün, anadolulunun elinden alınıp cemaat binalarına harç, çalışanlarına maaş yapıldı.

çaput bağlama. sattığın kurbanlıkların parasını bizim cemaate ateşle. sana cennetten 8+3 köşk versin allah :(

en son iki sene önce, somuncu baba türbesinin pencere parmaklıklarına çaput bağlayıp, sonra rahmetliye bir fatiha okuyup, akabinde vakıf kumbarasına 10tl atarak oradan uzaklaşan bir babayiğit halen yaşamaktadır.

türbeden uzaklaşmasının 10 dakika sonrasında ise malatyalı kızları hemen süzmeye başlayarak kazandığı 5 şamanik 5 islamik totalde 10 sevap puanını tekrar sıfıra düşürmüştür.

tüm türk dünyasında olduğu gibi iran'da türk olmayanlar arasında da vardır. hatta ırak ve suriye için de hakeza durum aynı. yalnız köken olarak türk şamanizmi veya tengricilikten felan geliyor galiba.

hayat ağacı kavramı ile ilintili olduğunu düşündüğüm hadise. türk kişisi gök ile bağlantısını kutsallık atfettiği ağaçlara kendisinden bir parça (u: herhangi bir kıyafetinden kopardığı çaput) bağlayarak sağlama düşüncesinde olabilir. arabamın torpido gözünde her daim bulunan kırmızı ipek kurdela rulosu ile her fırsatta yaşatmaya çalıştığım eylemdir.