nasıl bir tutku ki alevi gittikçe büyüyor ve bir türlü itfa edilemedi..

yıllar geçti.. hayatıma yeni ayrımlar, yaşam tarzları, yeni bakış açıları, yeni istek ve kızıl elmalar girdi.. gençtim yaşlandım, hatta çoluk çocuğa karıştım.. ama bir türlü hayal diyarımın manevi bağını koparamadığım yer oldu iran. hala şebüster'de şeyh mahmud türbesi etrafında bir yerde ev tutup pazar için tebriz'e gidesim; türkmensahra'da türkmenlere karışıp çapulcu gibi takılma arzum var.

ya da hazaraların virane mülteci köylerine yerleşip kendimi tamamen edebiyata, sanata, çileye, çileye ve yalnız çileye garkedişim..

tehran'da casanova olmak mı? ona şimdi de ulaşabiliyorum.. ben münzevi bir kırsal hayatı düşlüyorum hala..

evet, çok ama çok erken evlenmişim.. :(