niccolo machiavelli

adamdir, haklidir. hayal uretmemistir, hayale yonlendirmemistir. oyunu kurallarina gore oynamayi gostermis, gerekirse kurali delmeyi ogutlemistir. ama asla kazanmaktan, zaferden, kararliliktan pes etme yoktur. makyavelist birisi olarak gorusumu en guzel ve ozet sekliyle merhum durmuş hocaoğlu ozetlemistir:

"(i: devleti ve vatanı müdafaa etmek için her şey caizdir, mübahtır, meşrudur. ve dahi bilinmelidir ki, her şey demek her şey demektir.)"

1469-1527 arasında yaşamış, "amaca giden her yol mübahtır" mottosunun sahibi sayın ağbi.

"hükümdar" adlı kitabında padişahlığın türkler'e getirdiği mutlak otoriteyi hem bir avantaj, hem de bir dezavantaj olarak değerlendirir. avantaj kısmını mutlak otoritenin sağladığı birlikte görürken, dezavantajı ise ülke yönetimindeki tekliğe bağlar.

dünyanın ötesi olduğuna inanmayan herkes tarafından rehber edinilmesi gereken adam. şüphede olanlar dahil buna. zira şüphede bile olunsa, kalbinde zerre-i miskal iman olan herkes kurtulacağına göre bu dünyada da kazanan olmak için makyevelist olunmalı bence. zaten bakarsanız dünyanın zenginleri dindar dahi olsalar bir şekilde makyevelist'tirler. mesela türkiye'nin dindar zenginlerinden birinin yeğeni trafikte yüzde yüz kusurlu olduğu halde birini öldürse ceza almaz veya kamuoyu baskısıyla ceza alsa bile bir şekilde yurtdışına kaçıp hapis yatmaktan kurtulur. işte tipik bir makyevelizm örneği bence. bu arkadaşlar imanlıdır ve öte dünyası garantidir yani. bir müddet cehennemde yanmakla da sonu cennet olduktan sonra bir şey olmaz. ama bu dünyadaki sayılı günlerin önemli bir kısmını niye suç işlediği için kodeste geçirsin değil mi? kaçıverir zenginliğin verdiği imkanları kullanarak. din ahlak falan hak getire.

makyevel dışında örnek alınabilecek en büyük makyevelist balzac'ın goriot baba'sındaki vautrin'dir. o fakir fransız genci drahoma karşılığında o zengin kızla evlenmesi için ikna etmeye çalıştığı bölümü okumanızı tavsiye ederim özellikle.