Nefislerimizi onyedi saatlik açlık ve susuzlukla terbiye edip(!), ezan ile birlikte karınlarımızı tıka basa doyuracağımızı ve ana haber bülteninde çıkacak olan afrikalı cılız çocuklara samimiyetsiz bir şekilde üzüleceğimizi düşündükçe, tüylerim diken diken oluyor.(bkz:hoşgeldin ramazan)