elbet bir gün ben de rusya'yı bir baştan bir başa.. petersburg'dan, moskova'dan vladivostok'a kadar tren bileti alacağım ve dünya anakarasının yarısını fiilen geçeceğim.. trans-sibirya expressinin vagonları içinde o uzun yolculuğumda ak-karaciğeri yoracak ve ceddimin esrarengiz diyarlarından hüzünlü ve soğuk gözlerle süzüleceğim.. baykal gölünden geçerken "(i: manyaınızım ulan)" diye buryat kızlarına avazım çıktığı kadar bağıracak, önceden hazırlamış olduğum kartvizitleri belki birkaçı alır da mail atar diye camdan atacağım..

belli mi olur belki moğolistan'a, belki çin'e, belki de sonunda japonya'ya yardırırım.. ama sonunda dünyanın en uzun tren yolculuğunu yapmış olarak hayatımı sikertmenin gururuyla caka satmaya devam edeceğim.. levendlere taş çıkartırcasına her istasyonda bir sevgili yapıp casanova'nın adını unutturacak, cengizhan'ın genlerini taşıyanlardan fazla bir nüfusa müstakbel atalık yaparak dünya tarihine adımı yazdıracağım..

hayal mi?

(u: tanıyanlar bilir)benim için hayal gerçeğin ta kendisi..

şu an ve önümüz kısa zamanı için ne para, ne zaman, ne de halimiz uygun..

ama elbet bir gün.. biliyorum!