bursa – Muhalif Sözlük
Bursa Başlığına Bir Nazire:

BURSA BûSESi

Gel efendim,
sırılsıklam seher sessizliğinde
bulutlar göğe ağarken
dua çınarından düşelim yola
duasıyla Somuncu Baba’nın
doruğunda durduralım zamanı
gel öpelim duvağından
Kurum kurum kurulan dağın...

doğulu ve batılı simurgların
ve bilumum göçmen kuşların
kuş diliyle seviştiği
elif elif söyleştiği
kilitsiz kuşluklarda
kır atınca Orhan’ın
gel öpelim kaftanından
büklüm büklüm bükülen Koza Han’ın...

zevâlinde güneşin
uzayan gölgelerle
şadırvanlarca serin
yeşilince yeşilin
yüz sürelim mihrabına
biteviye en kısa anın
muttasıl meşk eden
isimsiz kör hattatın
gel öpelim gözlerinden
Kıvrım kıvrım kıvrılan vâvın...


Setbaşı’nda pervâsız
rengârenk muhâcir kız
-sevsem öldürürler
sevmesem öldüm-
saçları lüle lüle
gel more otur şöyle
bir bûse ver şeftalinden
agana selam söyle.
Cumalıkızık’ ta mıhlanan
erguvan dalında sallanan
ve zembereği boşalan
gel öpelim sevgilim
ağzından bal damlayan ovanın

alaca karanlığından akşamın
gecenin en ücrâ ucuna değin
özene bezene aşkla hilkatin
gel öpelim gizlerinden
sevmek zamanları Bursa’nın...

(enver manastır)